Historia

Za datę powstania placówki uznać można rok 1880 r., kiedy to na terenie dawnych Prus Wschodnich, z inicjatywy Reindsgrafin Lendorf powstała fundacja mająca za cel pomoc osobom niepełnosprawnym. W 1897 r. po objęciu kierownictwa placówki przez węgorzewskiego pastora Hermana Brauna, przekształcono ją w poważną instytucję – Zakłady Dobroczynne „Betesda”. Pastor Herman Adalberta Brauna, którego nazywano „ojcem kalek”, faktycznie stał się twórcą Betesdy. Początkowo w Węgorzewie powstały domy opieki nad dziećmi dotkniętymi kalectwem i domy dla sierot z czasem rozbudowane. Powstało całe centrum pomocy medycznej i charytatywnej. Po 1900 roku w północnowschodniej części miasta funkcjonowało już całe imperium oddziałów i części zakładów dobroczynnych. Były wśród nich: szpital i klinika ortopedyczna z całym zapleczem, specjalistyczny zakład inwalidztwa dzieci ze szkołą i przedszkolem, specjalistyczny zakład leczniczy chorób płucnych dla dzieci, prewentorium i sanatorium dla rekonwalescentów z miejscami odpoczynku i pracy oraz szereg instytucji przystosowanych do pracy i zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Przed samą wojną Betesda liczyła 62 budynki i zajmowała obszar 110 hektarów rozlokowany po obu stronach ulicy wylotowej w kierunku Gołdapi. We wszystkich instytucjach i zakładach zamieszkiwało ok. 1000 osób. Do węgorzewskiej Betesdy należały dwa cmentarze (stary i nowy), słynna w całych Prusach Wschodnich drukarnia, boisko sportowe, kościół Świętego Krzyża oraz majątek rolny (folwark) o powierzchni 62 hektarów, z czasem rozszerzony do 96 hektarów.

W czasie wojny i po wojnie część budynków nadal wykorzystywana była na potrzeby osób niesamodzielnych. Mieścił się w nich dom pomocy społecznej dla niepełnosprawnych intelektualnie dzieci, przekształcony następnie w dom dla dorosłych i dom rencistów. W roku 1988 budynki domu rencistów przeznaczono na potrzeby osób niepełnosprawnych intelektualnie W tym czasie Dom Pomocy Społecznej w Węgorzewie działał na bazie 13 budynków o łącznej powierzchni użytkowej 6.753 m2, z czego 6 to budynki mieszkalne, l - administracyjny ze zlokalizowaniem części medycznej i pralni, l - oranżeria i 5 o charakterze gospodarczym (magazyny, garaże, warsztat), umiejscowionych na działce o łącznej powierzchni 3,64 ha.

Przepisy o standaryzacji zmusiły nas do realizacji niezwykle ambitnego i kosztowanego programu naprawczego. W efekcie jego realizacji wybudowano cztery nowe budynki mieszkalne i gruntownie przebudowano dwa dotychczas użytkowane.

Najnowsza historia placówki przedstawia się następująco:

Rok 2006

Opracowany został programu funkcjonalno-użytkowy. Zakładał on modernizację dwóch istniejących budynków oraz budowę 7 nowych. Modernizacja pozostałych była nieopłacalna z uwagi na ich stan techniczny i brak możliwości adaptacji. Opracowana została kompletna dokumentacja techniczna na budowę pierwszego budynku i modernizację dwóch istniejących. Uzyskano też pozwolenie na budowę.

Rok 2007

Rozpoczęto prace modernizacji bud nr 7.

Rok 2008

Zakończono modernizację bud nr 7 Rozpoczęto budowę nowego budynku dla 33 m mieszkańców. Rozpoczęto modernizację bud nr 6 (dobudowa klatek schodowych).

Rok 2009

Zakończono budowę nowego budynku dla 33 mieszkańców. Zakończono prace związane z dobudową dwóch klatek schodowych do budynku Nr 6 – stan surowy. Kontynuowano modernizację budynku nr 6 Zmieniono założenia programu funkcjonalno-użytkowego i opracowano dokumentację techniczną na dokończenie programu inwestycyjnego; budowa czterech budynków o łącznej liczbie 180 miejsc, wraz niezbędnym zagospodarowaniem terenu. Uzyskano też pozwolenie na budowę.

Rok 2010

Zakończono modernizację budynku nr 6 Rozpoczęto też drugi etap programu inwestycyjnego (roboty budowlane dróg wewnętrznych i parkingu wraz z odwodnieniem.

Rok 2011

Zakończono roboty budowy dróg wewnętrznych i parkingu wraz z odwodnieniem terenu

Rok 2012

Przystąpiono do budowy trzech budynków mieszkalnych z niezbędną infrastrukturą, rezygnując z budowy czwartego z uwagi na zmniejszającą się liczbę mieszkańców.

Rok 2013

Zakończono budowę i wyposażanie trzech budynków. Dokonano wymiany nawierzchni dróg wewnętrznych Dobudowano portiernię do bud nr 3 Przeprowadzono remont budynku oranżerii z przeznaczaniem na prowadzanie zajęć terapii

Rok 2014

Uzyskano pozwolenie stałe na prowadzanie placówki dla 272 mieszkańców.